شبکه اجتماعی پارسی زبانانپارسی یار

پيام

+ [تلگرام] اساس مراقبه
(قسمت اول)

عزيزان من:
نخست مايلم به شما خوشامد بگويم، زيرا شوقي براي الوهيت داريد، زيرا مي خواهيد به وراي زندگي معمولي، به زنـدگي يک سالک گام بنهيد و زيرا که با وجود خواسته هاي دنيوي، عطشي براي حقيقت داريد. مردمي که عطش حقيقت را احساس کـرده اند، خوش اقبال هستند. از ميان ميليون ها انسان که زاده مي شوند، فقط اندکي هستند که شوق حقيقت را دارند. شناخت حقيقـت برکتي عظيم است، ولي حتي اشتياق آن را داشتن نيز برکتي بزرگ است.
حتي اگر به حقيقـت دسـت نيابيـد، اشـکالي نـدارد، ولـي هرگز تجربه نکردن آن عطش، بداقبالي بزرگي است. که شناختن حقيقت اهميت ندارد. آنچه اهميت دارد اين است که اشتياق آن را داشته باشيد، که هرگونه تلاشي را براي تجربه کردنش انجام دهيد، که برايش سخت کار کنيد و شـوق آن را داشـته باشـيد و اي نکنـه مصمم باشيد و هرکار ممکن را براي آن هدف انجام دهيد. اگر با وجود تمام اين ها، به آن دست نيافتيد، مهم نيست. ولي آن عطـش را هرگز تجربه نکردن، اين بزرگترين فاجعه است.
همچنين مايلم بگويم که شناختن حقيقت آنقدرها اهميت ندارد که داشتن شوقي اصيل براي آن اهميت دارد. همان آرزوي حقيقـت را داشتن در خودش نوعي شادماني است. اگر خواسته براي چيزي بي اهميت باشد، حتي اگر آن را به دست بياوريد، شادماني وجـود نخواهد داشت، ولي اگر آرزوي چيزي با اهميت را داشته باشيد، حتي اگر آن را به دست هم نياوريد، سرشـار از شـادي خـواهي بـود .
اوشو
 @Piroz_20
 @Piroz_20
ادامه...
برای مشاهده پیام های بیشتر لطفا وارد شوید
vertical_align_top